odmiana powieści dla młodzieży, powieść pensjonarska czerpiąca swą tradycję gatunkową z romansu dydaktycznego (Fnelon), moralnego (Marmontel), sentymentalnego (Richardson), psychologicznego (M. de la Fayette), w której dydaktyzm uzależniony był najczęściej od powszechnie akceptowanych poglądów na rolę i miejsce kobiety w kręgu rodziny, a szerzej, w środowisku społ. W typowej p.d.d. główna bohaterka jest w wieku dorastania, poznaje świat i ludzi przez pryzmat własnych przeżyć, doznań i zainteresowań; w zakresie technik artystycznych p.d.d. korzysta z lit. popularnej i elitarnej wprowadzając do narracji różnorodną skalę form: quasi-dokument, dziennik, listy, narrację odautorską, technikę punktu widzenia, behawiorystyczną prezentację świata. Pierwszą polską p.d.d. była Pamiątka po dobrej matce K. Tańskiej-Hoffmanowej (1819). XIX-wieczne p.d.d. m.in.: Księżniczka Z. Urbanowskiej, Marta E. Orzeszkowej, Emancypantki B. Prusa; XX-wieczne m.in.: Druga brama H. Górskiej, Za zielonym wałem H. Boguszewskiej, Awantura o Basię K. Makuszyńskiego. Po "październiku 56" powstają p.d.d., których bohaterki są odważnymi, inteligentnymi dziewczynami poszukującymi wartości etycznych oraz serdeczności, ciepła wśród bliskich, w rodzinie, w szkole, w kręgu przyjaciół, ich autorkami są m.in.: E. Jackiewiczowa (Wczorajsza młodość), I. Jurgielewiczowa (Ten obcy, Inna), H. Snopkiewicz (Słoneczniki), Z. Żurakowska (Roman i inni), K. Siesicka (Jezioro osobliwości, Zapałka na zakręcie). We współcz. p.d.d. bestsellerami są utwory M. Musierowicz (m.in Jeżycjada, Imieniny).
M. Starzewska, 2o voto Niewidowska" target="_self" text="Samozwaniec Magdalena, właśc.
M. Starzewska, 2o voto Niewidowska"/>, (1894-1972)
- LEJA, Magda (1935-2006)
- Samozwaniec Magdalena, właśc. M. Starzewska, 2o voto Niewidowska, (1894-1972)
- Pachnidło. Historia pewnego mordercy, (1985)