nieodmienna część mowy, funkcjonalnie niesamodzielny wyraz, występuje najczęściej z rzeczownikami i zaimkami rzeczownymi tworząc z nimi w zdaniu określenia (dopełnienia, okoliczniki, przydawki), oznaczając stosunki przestrzenne (Pies leży pod stołem), czasowe (Wrócę ze szkoły za godzinę), celowe (Po lekcjach jadę do domu), przyczynowe (Płakała z bólu) itp., zachodzące między wyrazem podrzędnym a nadrzędnym; ze względu na pochodzenie p. wyróżnia się p. pierwotne (bez, do, ku, nad, o, od, po, przed, przez, u, w, z, za) i p. wtórne (ponad, spod, zza, spoza, około), a ze względu na budowę: p. proste i p. złożone (naprzeciw, na skutek, pomimo, powyżej, dookoła, spod, spoza).
przyimek
Słownik języka polskiego