(1873-1943)
austr. aktor i reżyser, jeden z wielkich reformatorów teatru. Działał w Niemczech, po dojściu Hitlera do władzy wyjechał w 1938 r. do Ameryki. Sławę przyniosła mu inscenizacja Snu nocy letniej Szekspira w 1905 na obrotowej scenie Neues Theater. W czasie sprawowania dyrekcji Deutsches Theater (z przerwami w latach 1905-1933) okazał się znakomitym reżyserem, próbującym różnych stylów inscenizacyjnych, który osiągnął doskonałe rezultaty związane z eksperymentami scenicznymi i technicznymi (np. unowocześnił technikę świateł scenicznych), po mistrzowsku operował tłumem na scenie. Był pierwszym reżyserem, który praktycznie realizował postulaty Wielkiej Reformy Teatru, przede wszystkim w zakresie przewodniej roli inscenizatora jako autora widowiska scenicznego. Zasłynął realizacjami Moliera, W. Szekspira (Wiele hałasu o nic, Poskromienie złośnicy, Hamlet, Makbet), H. Kleista (Kasia z Heilbronnu), J. W. Goethego (Faust), F. Schillera (Zbójcy) oraz wielkich widowisk dla wielotysięcznych widowni, np. Król Edyp wystawiany w Cyrku Schumanna w 1910 w Berlinie. R. wywarł znaczący wpływ na zmianę stylu inscenizacji w całej Europie.