(1841-1919)
malarz franc., impresjonista; różnił się znacznie od innych przedstawicieli impresjonizmu będąc przede wszystkim portrecistą; lubił malować dzieci iludzi wszczęśliwych, beztroskich chwilach, np. Śniadanie wioślarzy, Dziewczynki przy pianinie. Uczył się malować m.in. kopiując wLuwrze dzieła dawnych mistrzów. Duży wpływ na jego wczesną twórczość miało malarstwo G. Courbeta, E. Delacroix, J.B.C. Corota, później również J.A.D. Ingres’a. Wraz zC. Monetem, A. Sisleyem, F. Bazille’em wyjeżdżał na plenery do Fontainebleau; wiele podróżował, m.in. do Włoch, do Algieru. Współorganizator pierwszej wystawy impresjonistów w1874. Teorie impresjonistów związane zpodziałem kolorów pozwoliły R. na rozwinięcie własnej teorii barw, popartej wielkim wyczuciem koloru. Jasna chromatyka obrazów R. została wzmocniona sposobem nakładania farby wcienkich przejrzystych warstwach, tworzących efekt przejrzystości, np. Angielska grusza, lub miękkimi pociągnięciami pędzla. R. wypracował efekt migotania, ruchu, światła np. Loża wOperze, Le Moulin de la Galette, Huśtawka, Pani Charpentier zdziećmi. R. był mistrzem malarstwa figuratywnego, jego niezwykłe zainteresowanie formą różniło go od innych impresjonistów. Kontury kształtów wjego obrazach są nieostre, tworzy je gra kontrastów, obszary oświetlone są bezpośrednio iwzmacniają całą kompozycję, np. Gabriela iklejnoty, Gabrielle zróżą, Półakt. Modelował kształty jak wrzeźbie, kładąc duży nacisk na światło icień, ujawniając delikatny modelunek iostre kontrastowe cienie, np. Kąpiące się ipejzaż. Bardzo istotną cechą malarstwa R. jest wyrazisty, dopracowany fragment ujawniający się zrozproszonego obszaru obrazu. Wkońcowym okresie twórczości, częściowo sparaliżowany, malował pędzlem przywiązywanym do ręki lub też kierował pracą uczniów, którzy wg jego wskazówek wykonywali obrazy, np. akt Wenus.
- AUGUST, Pochodzenia łacińskiego,...