(1866-1944)
franc. pisarz, dramaturg, muzykolog, historyk sztuki, autorytet moralny pocz. XX w., laureat Nagrody Nobla (1915). Twórczość lit. rozpoczął od dramatów. Pierwszy ich cykl, ujawniający społeczne zainteresowania autora, nosi tytuł Teatr wiary, do niego należy m.in. sztuka Ludwik Święty (1895); cykl drugi Teatr rewolucji zawiera m.in. Wilki (1898), sztuki Gra miłości iśmierci (1924), Niedziela palmowa (1926), Leonidy (1928), Robes-pierre (1938). Dla rodzącego się teatru ludowego napisał Triumf rozumu (1899), Dantona (1900) i14 Lipca (1902). Pod wpływem wydarzeń wojny ang.-burskiej powstała sztuka Nadejdzie czas (1902). Prawdziwą sławę przyniosły mu jednak dopiero powieści, azwłaszcza 10-tomowe dzieło Jan Krzysztof (1904-12), której główny bohater mieści syntezę cech L.Beethovena isamego autora. Na tle biografii genialnego kompozytora ukazał R. zależności między wielkim dziełem ażyciem twórcy. Pochwałę życia ijego uroków zawarł wpowieści Colas Breugnon (1919), której akcja toczy się wXVII-wiecznej Burgundii. Wpowieści Dusza zaczarowana (t. 1-7, 1922-34) namalował obraz społeczeństwa franc. na początku wieku. R. był pacyfistą, swoim przekonaniom dał wyraz wzbiorze artykułów Ponad zamętem (1915), wDziennikach zlat wojny 1914-1919 (1952), sztuce satyrycznej Liluli (1919), wopowiadaniu Piotr iŁucja (1920) oraz wpowieści Clrambault (1920). Spuścizna lit. R. zawiera również biografie wielkich twórców, m.in. Beethoven (1903), Żywot Michała Anioła (1905), Haendel (1910), Żywot Tołstoja (1911), Mahatma Gandhi (1924), Pguy (1944) oraz wiele publicystyki ikorespondencję.
- Romain Rolland, (1866-1944)
- ROLLAND, Romain (1866-1944)
- Zweig Stefan, (1881-1942)