(gr. rhytmós)
powtarzalna wczasie lub przestrzeni regularność fragmentów, elementów, uchwytna podczas lektury wiersza lub prozy poetyckiej, bywa podstawą rytmizacji, czasem muzyczności: wliryce ludowej, pieśniach, odzie, elegii, rapsodzie, np. wliryce metafizycznej M. Sępa Szarzyńskiego Rytmy abo Wiersze polskie. R. irytmiką wiersza zajmuje się wpoetyce opisowej wersologia.