(1863-1938)
ros. aktor, reżyser, reformator teatru europ. twórca MChAT-u. Jako reżyser poszukiwał uniwersalnych metod pracy zaktorem, kładł nacisk na inscenizację, na indywidualną izespołową grę aktorską oraz ruch zbiorowy na scenie. Pierwszy wprowadził dekoracje przestrzenne projektowane zgodnie zprzekazem utworu scenicznego, autor cenionych wśrodowisku teatralnym książek Moje życie wsztuce, Praca aktora nad sobą (1938) oraz Praca aktora nad rolą. Pod koniec życia całkowicie poświęcił się studiom nad nauk. opracowaniem metody kształcenia aktora, opartej na realizmie psychologicznym doprowadzającym do całkowitego zespolenia aktora zpostacią sceniczną, pobudzenia procesu twórczego ina "treningu" aktorskim opierającym się na roli. Opracowane przez S. ćwiczenia do dziś stanowią podstawę tradycyjnego kształcenia aktora, zawierają konkretne wskazówki osiągnięcia "prawdy" iwyrazistości scenicznej nierozerwalnie związanej zosobą wykonawcy, który budując postać musi odwoływać się do swojej pamięci emocjonalnej; poszukiwania S. stanowią też podstawę licznych modyfikacji "treningów aktorskich". Zkoncepcji S. korzystało wielu twórców, m.in. J. Grotowski.