(ur. 1961)
poeta pokolenia "bruLionu", mieszka wKrakowie, pracuje jako korektor w"Tygodniku Powszechnym"; indywidualność poetycka przełomu 1989 r. (obok K. Koehlera iM. Barana); założyciel zespołu rockowego "Świetliki" (1992), wktórym śpiewa własne teksty poetyckie; anarchizujący wswej postawie artystycznej. Do potocznego języka weszły frazy zjego śpiewanych pieśni typu: "jestem wnastroju nieprzysiadalnym" albo "jest nieślubnym dzieckiem Bogarta iMarylin Monroe". Zjawisko typowe dla pokolenia kontestatorów lat 80., dla którego muzyka rockowa wyrażała bunt przeciwko światu dorosłych, próbom podporządkowania schematom wżyciu iw poezji. Ś.ignoruje podział na sztukę elitarną ipopularną, poszukuje wolności rozumianej jako absolut, świadectwo tej postawy znajduje się wprogramowym wierszu Do Jana Polkowskiego. Autor kilku tomów wierszy: Zimne kraje (1992), Schizma (1994), Zimne kraje II (1995), Trzecia połowa (1996), 37 wierszy owódce ipapierosach (1996), Pieśni profana (1998). Ś.kreuje mit prywatny, oparty na osobistej historii iprzeżyciach intymnych: przyjaźni, miłości, odartych zsentymentalnej oprawy na rzecz ironicznego tonu wwierszach: Postępy, Nico, Wdobrym, starym stylu; obok nich liryczne, pełne tęsknoty, zamyślenia utwory: Pomóż, Słoneczna końcówka lutego. Język poetycki Ś. zawieszony jest między brutalnością aliryzmem. Autor wydawnictw płytowych ibibliofilskich, laureat wyróżnień, m.in. "bruLionu" za arkusz poetycki (1990) inagrody im. Georga Trakla (1990).
- Świetlicki Marcin, (ur. 1961)
- ŚWIETLICKI, Marcin (ur. 1961)