(gr. synkre-tismós = przymierze przeciw wspólnemu wrogowi)
1) wfilozofii łączenie zwykle niespójnych poglądów filoz., społ., rel. wjedną lub spójną ( eklektyzm) całość; 2) wsztuce: zjawisko nierozłącznego występowania elementów tańca, słowa, muzyki, obrazu, np. wsztuce społ. pierwotnych, wrytuale, wsztuce dziecka; charakterystyczne dla sztuki zjawisko zacierania granic gatunkowych. S. posługuje się poezja wizualna, graffiti, poezja dźwiękowa; problem ten podjęła Wielka Reforma Teatru, występował w futuryzmie ( teatr plastyków, Cricot, futurystyczny teatr); do s. odwoływał się w Teorii Czystej Formy S.I. Witkiewicz; wsztuce współczesnej zjawisko zacierania granic medialnych izmysłowych (wrażeń) oraz interaktywności wprocesach sztuki, np. dramat miesza się zepiką, teatr używa środków imediów filmowych, fotografia drukarskich, graficznych, rzeźbiarskich ina odwrót, aktywność twórcza wykorzystuje wszystkie możliwości również spoza sztuki isą to działania wpełni uprawnione.
- synkretyzm, stapianie w jedną całość...
- SYNKRETYZM, (nauk.)
- SYNKRETYZM, (filoz.)