(1932-86)
ros. reżyser filmowy; autor rozważań oistocie sztuki filmowej: Czas utrwalony, Dzienników zlat 1970-86 oraz inscenizacji Hamleta iBorysa Godunowa. T. był twórcą bezkompromisowym, oniezwykłej wyobraźni iwrażliwości. Sztuka filmowa miała wg niego wyzwalać tęsknotę za absolutem iskłaniać człowieka do doskonalenia swego wnętrza. Zadebiutował w1962 r. Dzieckiem wojny (Złoty Lew na festiwalu wWenecji). Następnie zrealizował filmy: Andriej Rublow (1966-69), Solaris (1972), Zwierciadło (1974), Stalker (1979). W1983 r. T. zrealizował we Włoszech Nostalgię, w1986 wSzwecji - Ofiarowanie. Obydwa filmy mają charakter filoz. imetaforyczny, kontynuują gł. temat T. - motyw ofiary. Obrazy isceny filmów T. nawiązują do sztuk plastycznych, np. do malarstwa ikon, do sztuki haiku czy obrazów ireprodukcji wielkich mistrzów: Drera (Czterej jeźdźcy Apokalipsy) wDziecku wojny; Bruegla (Zima) wSolaris; Leonarda da Vinci (Św. Anna Samotrzecia iPokłon Trzech Króli) wZwierciadle iOfiarowaniu. Charakterystyczne też są dlań stałe motywy: ognia, płomienia, deszczu, lustra.