zespół poglądów teologicznych, antropologicznych ifiloz., nawiązujących do średniowiecznego filozofa św. Tomasza zAkwinu (1225-74), Doktora Kościoła. T. wfilozofii zajmuje się podstawowym znaczeniem istnienia jako zasady (principium) rzeczywistości, rozumianej jako przystosowanie do chrześcijaństwa arystotelizmu. Dziełem dwóch znakomitych znawców filozofii tomistycznej J. Maritaina iE. Gilsona było wypracowanie tzw. egzystencjalnej interpretacji t. podjętej wPolsce po wojnie przez
S. Świeżawskiego itwórczo rozwijanej przez profesorów zKUL-u M.A. Krąpca iM. Gogacza. T. wteologii jest whist. spojrzeniu ciągiem interpretacji najważniejszych zagadnień wyjaśniania wiary chrześc.: nauki oBogu wTrójcy Św., owcieleniu Syna Bożego idziele odkupienia człowieka, oczłowieku wyniesionym do nadprzyrodzonej przyjaźni zBogiem przez łaskę, Eucharystię isakramenty św. T. wrozumieniu teologii ifilozofii współcz. głosi przekonanie, że wfilozofii należy przyznać prymat refleksji nad różnymi sposobami istnienia rzeczy, że jedynie zakorzenienie filozofii wteorii istnienia może ustrzec ją przed subiektywizmem irelatywizmem myśli filoz. XX w. T. pozwala współcz. człowiekowi zrozumieć, że jest głęboką jednością duszy iciała, aodpowiednie wyjaśnienie tej jedności jest kluczem do prawdy onim. Antropologia mistyki tomistycznej wywarła duży wpływ na myślenie filoz. Jana Pawła II, traktuje on bowiem człowieka jako niepowtarzalny, jednostkowy byt, wyjaśniając ludzką egzystencję wrelacji zBogiem, ludźmi iświatem.