zjawisko jęz. (kryterium ekonomii języka) polegające na zastępowaniu złożonych, skomplikowanych form jęz. przez krótsze iprostsze; u. działają na wszystkich poziomach struktury języka. Wyróżniamy: u. fonetyczne na skutek upodobnień głosek, przesunięcia artykulacyjne grup spółgłoskowych t, d, k, g, np. burgmistrz, dziś burmistrz, sześćset, wym. szejset, jabłko, wym. japko; oszczędny urzędnik, wym. oszczenny urzennik; u. fleksyjne, wodmianie, np. wC lm. wszystkich deklinacji rzecz. upowszechniło się -om wobec prasłowiańskich istaropolskich -om, -am; u. słownikowe, np. gniew, dawniej gniewliwość, szkoła zawodowa, dziś zawodówka; u. składniowe, rzadziej podatne, opuszczenie części zdania na tle kontekstu, np. Mama, czy zdrowa?, opuszczono wyraz jest - forma elipsy.
uproszczenia wjęzyku
Słownik języka polskiego