(łac. usus = użycie, korzystanie, praktyka)
jedno zkryteriów kultury języka, uwzględniające powszechność stosowania wjęz. mówionym określonych słów, zwrotów, wyrażeń; zwyczaj językowy, np. istnienie oboczności we współcz. polszczyźnie: uczni obok uczniów, profesorzy obok profesorowie.