sposób organizacji tekstu polegający na powtarzaniu się wnim odcinków otakich samych właściwościach strukturalnych; przeciwieństwo prozy; utwór oswoistej jęz. kompozycji, wktórej wers (linijka wiersza wyodrębniona intonacyjnie igraficznie) pełni funkcję wierszotwórczą, wykorzystuje środki stylist. wfunkcji poetyckiej, impresywnej lub ekspresywnej. Najmniejszym w. jest dwuwiersz (dystych). W. może być stroficzny (zbudowany zwyraźnie zaznaczonych strof, np. epigramat, fraszka), stychiczny (zbudowany zwersów ciągłych, bez podziału na strofy, np. Pan Tadeusz A. Mickiewicza). Wg kryterium rytmicznego wyróżniamy: w. biały, w. sylabiczny, w. sylabotoniczny, w. toniczny, w. wolny, oraz w. obrazkowy, nienumeryczny (zdaniowy), nieregularny iw. antyczny tzw. heksametr (oparty na iloczasie).
wiersz
Słownik języka polskiego