(1894-1969)
poeta, prozaik, eseista, współtwórca grupy poetyckiej Skamander. Współpracownik m.in. "Wiadomości Literackich" iredaktor "Kultury" (1931-32), członek PAL (od 1938) oraz członek komitetu redakcyjnego "Tygodnika Polskiego" wNowym Jorku (1943). Po II wojnie światowej na emigracji. Debiutował tomem poezji pełnej optymizmu, głoszącej radość życia Wiosna iwino (1919). Kolejne pozycje to m.in. Wróble na dachu (1921), Wielka Niedźwiedzica (1923), Pamiętnik miłości (1925) oraz katastroficzne wiersze wzbiorach Pieśni fanatyczne (1929) iGorzki urodzaj (1933). Jego nagrodzony złotym medalem na IX Olimpiadzie utwór Laur olimpijski (1927) jest poetyckim wyrazem emocji sportowych iapoteozą sprawności człowieka. Zbiór poematów oPiłsudskim Wolność tragiczna (1936) iwieszczący dziejową burzę tom Kurhany (1938) są przykładem liryki patriotyczno-obywatelskiej. Poezja wojenna ukazała się m.in. wtomach Ziemia-Wilczyca (1941), Krzyże imiecze (1946). Odnalezienie sensu życia, odkrycie świata przyrody isztuki, odnowa stylu wypowiedzi, wtym zbliżenie do mowy potocznej irozluźnienie reguł wersyfikacyjnych cechują poezję W. wtomach m.in. Korzec maku (1951), Tkanka ziemi (1960), Kufer na plecach (1964), Sen mara (1969). Autor książki Życie Chopina (1949), opowiadań wojennych Granice świata (1933), Pobojowisko (1944), recenzji ifelietonów teatralnych Wgarderobie duchów (1938), szkiców Współczesna literatura polska na emigracji (1943) iMoja prywatna Ameryka (1966). Wswojej twórczości odkrywał W. sens powołania poetyckiego, afirmację życia, poczucie więzi zojczyzną, ale także tragizm wygnańczego losu.