(ok. 1320-84)
ang. teolog, reformator itłumacz. Wykładowca na uniwersytecie wOksfordzie, piastujący godności duchowe, doktor teologii (1372). Wpismach ikazaniach krytykował władze kościelne, stwarzając podstawy do przeciwstawienia się władzy papieskiej wAnglii; był głosicielem teorii, iż Kościół reprezentuje ogół wiernych, na których czele stoi sam Chrystus. Atakował instytucję papiestwa twierdząc, że władza papieża wywodzi się od cesarzy rzymskich. Wg W. duchowieństwo powinno żyć wubóstwie inie zajmować się polityką, adaniny papieskie, sprzedaż odpustów imszy za dusze zmarłych należy znieść; był również przeciwny kultowi obrazów irelikwii, występował także przeciw pielgrzymkom. Za odrzucenie dogmatu oprzeistoczeniu w1380 r. został oficjalnie potępiony przez Kościół, zakazano mu wykładania wOksfordzie. Był inicjatorem iwspółautorem pierwszego pełnego przekładu Biblii na jęz. ang. Wsławił się pismami polemicznymi iteoretycznymi wjęzyku łacińskim, wktórych głosił swoje teorie: Owładzy kościelnej, Owładzy świeckiej, Ourzędzie królewskim, OKościele.