środek komunikowania się; także wiedza ofragmencie rzeczywistości lub jej elementu. Zainteresowanie z. ujawniali wantyku: Platon, Epikur istoicy. Termin występujący wwielu dyscyplinach nauki, wrozmaitych teoriach ikoncepcjach, różnorodnie interpretowany; z. odgrywa podstawową rolę np. wlogice, filozofii, psychologii, wnauce ojęzyku (semiotyka), wyróżniającej z. proste, np. morfemy (wyrazy), z. diakrytyczny (graficzny, dodawany do litery, np. ą, ń), z. interpunkcyjny, z. zapytania (pytajnik), z. złożone, np. grupy wyrazowe zdania, teksty. Teoria kultury wyróżnia z. symboliczne, dzieląc je na kinetyczne, plastyczne (graficzne), dźwiękowe iprzedmiotowe sygnały (umowne inaturalne);
z. systemowe, kontekstowe; z. językowe, z. konwencjonalne (flagi, herby, cyfry, z. drogowe imatematyczne itd.).