włókno otrzymywane z oprzędów jedwabnika morwowego (j.n. szlachetny) lub dębowego (j.n. tussowy), poddawane obróbce chem.; włókna j.n. należą do najcieńszych włókien naturalnych o dużej wytrzymałości mechanicznej, elastyczne, łatwe do barwienia; stosowany do wyrobu tkanin bieliźnianych, chustek na głowę (jedwab odgotowany-odklejony), tkanin meblowych (jedwab suplowany-półodklejony), tkanin technicznych (jedwab surowy). Tkaniny jedwabne produkowano w Indiach (ok. 6 tys. lat p.n.e.), na skalę przemysłową w Chinach ok. 2700 p.n.e., w Japonii i Persji od IV w., od poł. VI w. w Biznacjum, skąd umiejętność ta przeniknęła do Grecji, Italii, Francji, Hiszpanii; od XVII w. była znana także w innych krajach Europy; wyrabiano tkaniny ubraniowe (adamaszek, atłas, aksamit, taftę, kitajkę) oraz kosztowne tkaniny dekoracyjne. J. używano też jako podłoża malarskiego (zwł. w Azji, np. batiki) i do haftów.
- jedwab, suknia z jedwabiu, szkatułka...
- BIAŁKOWE WŁÓKNA, włókna proteinowe;...