(biol.) u zwierząt rozmaitych gat. wykazujących się przywiązaniem do terenu właściwość polegająca na instynktownej obronie zamieszkiwanego obszaru (niekiedy także łowiska, obszaru lęgowego, tokowiska) przed wtargnięciem do niego osobnika tego samego gatunku; nasilenie t. jest rozmaite, silne np. u gadów; instynktem t. jest przeważnie mocniej obdarzony samiec niż samica; t. jest zawsze oznakowane, np. u ssaków moczem, kałem lub wonią z gruczołów, u ptaków - śpiewem; w obronie t. dochodzi niekiedy do gwałtownych walk między obrońcą a intruzem, kończących się nawet śmiercią; częściej jednak intruz zostaje odstraszony swoistą pozycją i wyglądem, jaki przyjmuje obrońca (nastroszenie fałdów skórnych lub rogowych kolców, nadęcie się powietrzem - powiększające sylwetkę, szerokie otwarcie pyska).
w historii obszar uznany za własność państwową, który po skolonizowaniu i uchwaleniu konstytucji zatwierdzonej przez Kongres, miał się stać stanem; władzę sprawował rząd z mianowanym przez prezydenta gubernatorem i parlament; nie posiadało przedstawicielstwa w Kongresie; jako pierwsze powstały: 1787 T. Północno-Zachodnie, 1790 - T. Południowo-Zachodnie.
KORONA ŚW. WACŁAWA, JURYSDYKCJA, REZERWATY, TERYTORIALIZM- terytorium, ndm w lp , wkroczyć...
- terytorium, areał osobniczy.
- TERYTORIUM INDIAŃSKIE, .