Reklama

WĘDRÓWKI PTAKÓW

cykliczne przemieszczanie się ptaków w poszukiwaniu odpowiednich miejsc lęgowych i terenów obfitujących w pokarm; najczęściej z miejsc lęgowych w strefach chłodnych i umiarkowanych na zimowiska i z powrotem, także w tropikach w związku ze zmianami pory suchej i deszczowej; w.p. odbywają się określonymi trasami (np. wzdłuż wybrzeży morskich lub dolinami rzek), albo szerokim frontem; mogą odbywać się w szyku - kluczem, linią, chmarą; drapieżniki lecą samotnie, większość ptaków stadami; niektóre gat. lecą lotem ciągłym (np. siewka dominikańska pokonuje jednorazowo prawie 4000 km), pozostałe etapami (wykorzystując sprzyjający wiatr, przy złej pogodzie odpoczywając) dniem (np. bociany, jaskółki) albo nocą (większość siewek i kaczek); dziennie pokonują od 100 do 500 km (np. bociany ok. 200); prędkość lotu zależy od warunków pogodowych; wys. lotu waha się od 100 do 300 m dla ptaków drobnych i większości wodnych, ok. 1000 m dla dużych, m.in. bocianów i żurawi, gęś indyjska przelatuje ponad Himalajami, czyli na wys. powyżej 8000 m; dł. trasy jest różna - najdłuższą, ok. 17 000 km, przebywa rybitwa popielata; duże ptaki posługują się gł. lotem ślizgowym i szybowcowym, małe wiosłowym; ptaki mają wrodzone zdolności nawigacyjne; położenie słońca, księżyca i gwiazd oraz cechy krajobrazu wyznaczają im trasę wędrówki; poznanie wędrówek ptaków umożliwia obrączkowanie; do Polski pierwsze ptaki przylatują w lutym, najwięcej w marcu i kwietniu, odloty zaczynają się w czerwcu i trwają aż do grudnia (zwł. VIII-IX); badania wędrówek prowadzi Stacja Ornitologiczna Inst. Zoologii PAN w Górkach Wsch. k. Gdańska.

Reklama

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama