– samodzielna i pełnoprawna jednostka walutowa krajów eurolandu, wprowadzona w ramach realizacji trzeciego etapu EMU i zastępująca ecu (w stosunku 1:1, zgodnie z art. 2 rozporządzenia Rady 1103/97/EC z 17 czerwca 1997 w sprawie niektórych postanowień dotyczących euro). Przeliczanie walut narodowych krajów wprowadzających euro na tę walutę odbywało się wg kursu konwersji ustalonego i zamrożonego na 31 grudnia 1998. Przez trzyletni okres przejściowy (1999–2001) euro obowiązywało tylko w obrocie bezgotówkowym, natomiast w powszechnym użyciu nadal pozostawały waluty narodowe, dopiero od stycznia 2002 rozpoczął się proces wymiany banknotów i monet narodowych na banknoty i monety euro i trwał przez pierwsze dwa miesiące tego roku; po jego zakończeniu waluty narodowe utraciły status legalnych środków płatniczych. Do obrotu gotówkowego wprowadzono osiem monet euro o nominałach: 1, 2, 5, 10, 20 i 50 eurocentów oraz 1 i 2 euro, a także siedem banknotów o nominałach: 5, 10, 20, 50, 100, 200 i 500. Wszystkie monety euro mają wspólny europejski awers, przedstawiający położenie Europy na kuli ziemskiej (1, 2 i 5 eurocentów), Unię Europejską jako związek narodów (10, 20 i 50 eurocentów) lub Europę bez granic (1 i 2 euro) oraz narodowy rewers, na którym umieszczono elementy wybrane przez każde z państw. Banknoty euro na rewersie przedstawiają mosty symbolizujące komunikację państw euro między sobą i resztą świata oraz mapę Europy, natomiast na awersie – okna i sklepienia, które mają symbolizować otwartość krajów członkowskich oraz wzajemną współpracę w ramach Wspólnoty; banknoty nie zawierają żadnych symboli narodowych. Symbolem wspólnej waluty euro jest „e” z dwiema poziomymi liniami obrazującymi stabilność waluty. Symbol jest koloru żółtego i przedstawia się go na granatowym tle, tak jak flagę wspólnej Europy.
euro
Słownik Unii Europejskiej