– obszar ten reguluje kwestie związane z wewnętrznym rynkiem gazu i energii elektrycznej, sektorem węgla kamiennego, przejrzystości cen, warunków tranzytu gazu, rozwoju transeuropejskich sieci energetycznych, utrzymywania obowiązkowych zapasów paliw płynnych oraz zasad pomocy publicznej dla górnictwa węglowego. 24 i 25 listopada 1998 odbyła się w Brukseli sesja wielostronna przeglądu prawa, a 26 listopada dwustronna. Przewodniczącym polskiej delegacji był Janusz Kaczurba. Stanowisko negocjacyjne zostało przekazane stronie unijnej 31 maja 1999. Otwarcie negocjacji nastąpiło 12 listopada 1999, a ich zakończenie 27 lipca 2001. W wyjściowym stanowisku negocjacyjnym Polska zadeklarowała, że jest w stanie dostosować swoje prawo do acqius communautaire w tym obszarze do momentu otrzymania członkostwa z wyjątkiem dwóch kwestii. Pierwsza dotyczyła dostępu do rynku gazu w Polsce, który z uwagi na konieczność przeprowadzenia restrukturyzacji nie był gotowy na pełną liberalizację (zgodnie z dyrektywą 98/30/WE, tzw. dyrektywą gazową, regulującą zasady tworzenia wewnętrznego rynku gazu, rynek ten powinien być zliberalizowany). Jednak w wyniku zmiany założeń polityki energetycznej Polski do 2020, w której rząd zobowiązał się do zapewnienia większego poziomu konkurencyjności sektora energetycznego, zrezygnowano z tego postulatu. Utrzymano natomiast prośbę o zastosowanie okresu przejściowego w stosunku do dyrektywy 68/414/EEC zmienionej dyrektywą 72/425/EEC nakładającej na państwa obowiązek utrzymania dziewięćdziesięciodniowych minimalnych zapasów ropy naftowej lub produktów naftowych. Prośba ta została uwzględniona i Polska uzyska‚a okres przejściowy do 31 grudnia 2008.
- obszary negocjacyjne, – tematyczne grupowanie...