– ogół działań i instrumentów podejmowanych w ramach Wspólnoty, dotyczących w szczególności zatrudnienia i ubezpieczeń społecznych, zabezpieczenia społecznego (pomoc socjalna), równouprawnienia pracujących kobiet i mężczyzn, poprawy zdrowia i bezpieczeństwa pracowników, kształcenia zawodowego i dokształcania młodzieży, prawa zrzeszania się oraz zawierania umów zbiorowych między pracodawcami i pracownikami. P.s. jest ściśle związana ze swobodą przepływu osób w ramach Wspólnoty, w związku z czym do jej głównych zasad należy: 1. sumowanie uprawnień socjalnych przyznanych pracownikom, osobom samozatrudniającym się i ich rodzinom przez poszczególne państwa członkowskie; 2. prawo do wypłaty świadczeń osobom przebywającym na terytorium jakiegokolwiek państwa członkowskiego. Model wspólnej p.s. zaczął kształtować się dopiero w połowie lat 80., kiedy to zrodziła się koncepcja „europejskiej przestrzeni społecznej”, zakładająca wprowadzenie jednolitych zasad i standardów w tym zakresie; wcześniej każde z państw członkowskich prowadziło p.s. w oparciu o własny narodowy model p.s.P.s. Wspólnoty może być rozpatrywana w dwóch wymiarach: 1. regulacyjnym, który obejmuje dyrektywy, rozporządzenia i wytyczne, określające minimalny poziom wymagań w zakresie prawa pracy i praw socjalnych, ujednolicając w ten sposób obowiązujące standardy prawne; 2. redystrybucyjnym, który obejmuje działanie Funduszy Strukturalnych Unii, w tym zwłaszcza Europejskiego Funduszu Socjalnego. Zob. też polityka zatrudnienia, Europejski Fundusz Socjalny.
- POLSKA. USRTÓJ POLITYCZNY. POLITYKA SPOŁECZNA, rozdział w przygotowaniu.(...)
- system społeczny, ogół wzajemnych relacji...
- POLITYKA, (polit. 1)