– traktat z Amsterdamu nałożył na Wspólnotę Europejską obowiązek uregulowania kwestii odnoszących się do przekraczania granic zewnętrznych Unii Europejskiej. Akty prawa wspólnotowego mają określać normy i procedury, których państwa członkowskie powinny przestrzegać przy przeprowadzaniu kontroli osób na granicach zewnętrznych. Chodzi tu także o przepisy dotyczące wiz na planowany pobyt nieprzekraczający trzech miesięcy, regulujące m.in. takie zagadnienia, jak: lista państw trzecich, których obywatele zobowiązani są do posiadania wiz przy przekraczaniu granic zewnętrznych oraz których obywatele zwolnieni są z tego obowiązku; procedury i warunki wydawania wiz przez państwa członkowskie, format i treść jednolitej wizy Unii Europejskiej. Konieczność prowadzenia wspólnej polityki wizowej wiąże się ze zniesieniem kontroli na granicach wewnętrznych Unii Europejskiej i wynika z faktu, że obywatel państwa trzeciego po wjechaniu na terytorium UE może przemieszczać się z jednego państwa członkowskiego do drugiego bez jakichkolwiek dalszych kontroli. Zróżnicowane przepisy wizowe mogłyby zatem prowadzić do obniżenia poziomu bezpieczeństwa i wzrostu liczby nielegalnych imigrantów. Wiza umożliwia zbadanie, czy zostały spełnione warunki wjazdu na terytorium państwa członkowskiego. Stanowi dokument potwierdzający, że w chwili jego wystawienia nie istniały żadne wątpliwości co do prawa wjazdu danej osoby. Wspólna p.w. służy realizacji dwóch celów: z jednej strony gwarantuje swobodę i łatwość podróżowania, z drugiej – ułatwia obronę przed zagrożeniami bezpieczeństwa wewnętrznego, w szczególności przed terroryzmem, przestępczością zorganizowaną i nielegalną imigracją, przenikającymi przez granice zewnętrzne.
- Wymiar Sprawiedliwości i Sprawy Wewnętrzne Unii Europejskiej, – jedna z dziedzin...
- Argo, – program działań...