– utworzony na podstawie decyzji Rady Unii Europejskiej z 22 stycznia 2001. Decyzja polityczna o powołaniu do życia nowych struktur drugiego filaru Unii Europejskiej zapadła na posiedzeniu Rady Europejskiej w Helsinkach (10–11 grudnia 1999). W okresie przejściowym, do czasu ustanowienia stałego Komitetu, działała od 1 marca 2000 Grupa Narodowych Ekspertów ds. Wojskowych, na podstawie decyzji Rady Unii Europejskiej z 14 lutego z 2000. SWUE stanowi część Sekretariatu Generalnego Rady UE, tworzy go personel wojskowy oddelegowany przez poszczególne państwa członkowskie. Wszyscy członkowie SWUE muszą być obywatelami państw członkowskich i podlegają przepisom wydanym przez Radę UE. Zadaniem SWUE jest wczesne ostrzeganie, ocena sytuacji i planowanie strategiczne w odniesieniu do wykonywania zadań petersberskich, łącznie z każdorazowym wyznaczaniem europejskich narodowych lub wielonarodowych wojsk, jak też implementowanie polityk i decyzji stosownie do priorytetów Komitetu Wojskowego Unii Europejskiej. Służy UE za źródło fachowej wiedzy wojskowej, pełni funkcję ogniwa łączącego Komitet Wojskowy oraz oddane do dyspozycji UE siły wojskowe, doradza w sprawach wojskowych różnym gremiom UE, gwarantuje zdolność wczesnego ostrzegania, wykonuje zadania w zakresie planowania i oceniania odnośnie do koncepcji opanowania kryzysu i ogólnej strategii wojskowej oraz formułuje odpowiednie zalecenia, dokłada wszelkich starań, by decyzje i wytyczne Komitetu Wojskowego były należycie stosowane, wspiera Komitet Wojskowy w odniesieniu do całego spektrum zadań petersberskich w ocenie sytuacji oraz wojskowych aspektów planowania strategicznego w wypadku wszystkich prowadzonych przez UE operacji, bez względu na to, czy Unia Europejska korzysta ze środków i możliwości NATO, czy nie, wnosi wkład w precyzowanie, ocenianie i monitorowanie zdolności do zrealizowania założonych celów, monitoruje, dokonuje oceny i formułuje zalecenia dla sił zbrojnych stawianych do dyspozycji UE przez państwa członkowskie pod kątem kształcenia, ćwiczeń i interoperacyjności, monitoruje potencjalne sytuacje kryzysowe, opierając się na właściwych narodowych i wielonarodowych działaniach rozpoznania wojskowego, dostarcza centrum sytuacyjnemu informacji wojskowych oraz korzysta z wyników jego prac, tworzy i koordynuje procedury z narodowymi i wielonarodowymi sztabami, łącznie z oddanymi do dyspozycji UE sztabami NATO, zajmuje się programowaniem, planowaniem, wykonywaniem i ocenianiem militarnych komponentów procedur zwalczania kryzysu, uczestniczy w szacowaniu kosztów operacji i ćwiczeń, utrzymuje kontakty ze sztabami narodowymi oraz sztabami wielonarodowymi sił o takim samym charakterze, utrzymuje stałe kontakty z NATO oraz odpowiednie kontakty z określonymi partnerami w ramach Organizacji Narodów Zjednoczonych i OBWE. W razie konfliktu SWUE pełni także inne funkcje: zbiera i przetwarza informacje specjalne od służb wywiadowczych oraz inne istotne informacje z wszystkich dostępnych źródeł, wspiera Komitet Wojskowy w zakresie przyczyniania się do sformułowania przez Komitet ds. Politycznych i Bezpieczeństwa podstawowych wytycznych i poleceń dotyczących planowania, rozwija wojskowe opcje strategiczne i ustala priorytety, które służą za podstawę wojskowego doradzania Komitetowi ds. Politycznych i Bezpieczeństwa przez Komitet Wojskowy, może wnosić wkład w niemilitarne aspekty opcji wojskowych, określa w porozumieniu ze sztabami narodowymi i – w razie potrzeby – z NATO wojska, które mogłyby brać udział w ewentualnych operacjach UE, wspiera dowódcę operacji przy wymianie technicznej z państwami trzecimi, które chcą wnieść wkład wojskowy w operację UE oraz przy przygotowaniu konferencji poświęconej planowaniu w zakresie sił wojskowych, nieprzerwanie obserwuje sytuacje kryzysowe. Dodatkowymi funkcjami SWUE w czasie trwania operacji są: ciągłe monitorowanie wszystkich wojskowych aspektów operacji, dokonywanie wraz z dowódcą operacji analizy strategicznej w celu wsparcia Komitetu Wojskowego w jego funkcji doradczej wobec odpowiedzialnego za strategiczne kierownictwo Komitetu ds. Politycznych i Bezpieczeństwa, proponowanie Komitetowi Wojskowemu – w świetle politycznego i operacyjnego rozwoju sytuacji – nowych opcji, stanowiących podstawę wojskowego doradzania przez Komitet Wojskowy Komitetowi ds. Politycznych i Bezpieczeństwa. Zob. też Wspólna Europejska Polityka Bezpieczeństwa i Obrony, Europejska Tożsamość Bezpieczeństwa i Obrony.
- Komitet Wojskowy Unii Europejskiej, – utworzony na podstawie...
- Centrum Satelitarne Unii Europejskiej, – powstało na podstawie...
- Europejska Tożsamość Bezpieczeństwa i Obrony, (ang. European Security...