– wydawana w związku z ruchem tranzytowym na lotniskach na podstawie wspólnego działania Rady Unii Europejskiej z 4 marca 1996. W konwencji z 1944 o międzynarodowym lotnictwie cywilnym została sformułowana zasada swobodnego przejazdu przez strefy tranzytowe lotnisk. Państwa-strony mogą jednak odstąpić od tej zasady, notyfikując Międzynarodowej Organizacji Lotnictwa Cywilnego (ICAO) wprowadzenie wymogu posiadania wizy na tranzyt lotniskowy. Zbliżenie polityk państw członkowskich Unii Europejskiej w tym zakresie miało zapewnić bezpieczeństwo i kontrolę nad nielegalną imigracją, przyczyniając się jednocześnie do harmonizacji warunków konkurencji dla towarzystw lotniczych i lotnisk państw członkowskich. Przez w.t.l. rozumie się zezwolenie, które muszą mieć obywatele określonych państw trzecich, by przekroczyć strefę tranzytową lotnisk państw członkowskich, bez względu na zawartą w konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym zasadę swobodnego przejazdu. W.t.l. dotyczy pasażerów samolotów z państw trzecich, którzy w porcie lotniczym państwa członkowskiego, gdzie samolot wylądował, pozostają, by wsiąść do tego samego lub innego samolotu lecącego do innego państwa trzeciego. Jeśli na podstawie wspólnego działania wymagana jest tego typu wiza, zakłada się, że jej posiadacz pozostaje w strefie tranzytowej lotniska i nie jest uprawniony do poruszania się po terytorium danego państwa członkowskiego. W.t.l. nie zezwala zatem jej posiadaczowi na przekroczenie zewnętrznych granic państw członkowskich. Jest wystawiana przez urzędy konsularne państw członkowskich. Warunki wydawania w.t.l. ustalają poszczególne państwa członkowskie, z zastrzeżeniem przyjętych przez Radę Unii Europejskiej kryteriów rozpatrywania wniosków wizowych i wydawania wiz. W każdym przypadku urzędy konsularne mają obowiązek upewnić się, że nie istnieje żadne ryzyko z punktu widzenia bezpieczeństwa lub nielegalnej imigracji. W szczególności muszą one dbać, by wniosek o wydanie w.t.l. był z uwagi na przedłożone dokumenty uzasadniony i by dokumenty te gwarantowały – w stopniu, w jakim to możliwe – wjazd do kraju przeznaczenia. Przy ich wydawaniu państwa członkowskie używają jednolitego znaczka wizowego. Od obywateli państw trzecich, które znajdują się na liście z załącznika do wspólnego działania, państwa członkowskie żądają w.t.l., jeśli przy przejeździe przez strefy tranzytowe lotnisk położonych na terytorium danego państwa członkowskiego nie mają oni wizy wjazdowej lub tranzytowej wydanej przez to państwo. Kwestię obowiązku posiadania w.t.l. przez obywateli krajów nieujętych na wspólnej liście każde państwo członkowskie rozstrzyga samodzielnie. Indywidualne regulacje są także przewidziane w odniesieniu do bezpaństwowców i osób mających status uchodźcy. Zob. też wiza, wiza narodowa, wiza Schengen, wiza Unii Europejskiej.
- wiza, – pisemne zezwolenie...
- wiza narodowa, – wydawana przez każde...
- wiza Schengen, – wydawana jest cudzoziemcom...