święty (III w.?)
jest postacią legendarną; powiada się, że miał być rzymskim dowódcą i nosić imię Placyd; kiedy polował w odległym lesie, ujrzał nagle jelenia, którego chciał ubić a wtedy jeleń odezwał się do niego ludzkim głosem i spytał, dlaczego Placyd chce to uczynić; przerażony Rzymianin ujrzał wówczas świetlisty krzyż w jego porożu i pod wpływem tego zdarzenia przyjał chrzest; gdy odmówił złożenia ofiary bóstwom rzymskim, skazano go na śmierć w rozgrzanym spiżowym posągu; legendarne wątki służyły za podstawę literackim przetworzeniom żywotu, świętego (m.in. w XVI wieku powstało kilka powieści, odwołujących się do Złotej Legendy Jakuba de Voragine). Czczono go przeważnie 20 września jako patrona myśliwych i służby leśnej, potem jednak rolę opiekuna ludzi lasu powierzono św. Hubertowi; należał do grona tzw. czternastu wspomożycieli.