święty, Doktor Kościoła (ok. 310-67 lub 68)
nazywany bywa "Atanazym Zachodu"; urodził się w rodzinie galijskiej, gruntowne wykształcenie zdobywał w Atenach; ok. 350 wybrano go na biskupa Poitiers; zdecydowanie poparł św. Atanazego z Aleksandrii w jego sporze z arianami po synodach w Arles (353) i Mediolanie (355), czym naraził na represje: synod z Bziers złożył go z urzędu i skazał na zesłanie do Frygii; z jego inicjatywy na paryskim synodzie (360) biskupi francuscy przyjęli nicejskie wyznanie wiary; zetknął się ze św. Marcinem, pomagając mu zakładać ośrodek życia zakonnego z Ligug; zmarł w Poitiers. Pozostawił po sobie kilka istotnych dla wcześnochrześcijańskiej teologii dzieł, z których najważniejszym jest traktat O Trójcy Świętej; prawdopodobnie pierwszy na Zachodzie autor hymnów liturgicznych; dawniej wzywany w przypadkach ukąszenia przez węże; wspomnienie 13 stycznia.