(XXVII w. p.n.e.)
egipski kapłan, budowniczy i najwyższy urzędnik króla Dżesera (III dynastia, ok. 2780-2680 p.n.e.), twórca najstarszego zespołu kamiennej architektury monumentalnej w Egipcie, schodkowej piramidy Dżesera i jej zespołu grobowego w Sakkarze. I. w znakomity sposób przetransponował elementy tradycyjnego budownictwa z cegły, drewna i trzciny na nowy materiał, jakim był wapień. Z upływem wieków uznano go za bóstwo i herosa, oddawano mu cześć; w Memfis uważano go za syna Ptaha, Grecy identyfikowali go z Asklepiosem, w czasach ptolomejskich w świątyni Hatszepsut w Deir el-Bahari miał sanktuarium, gdzie był czczony razem z innym architektem Amenhotepem.