święty (ok. 1200-57)
jeden z najbardziej czczonych polskich świętych, dominikanin; urodził się prawdopodobnie na Śląsku Opolskim w miejscowości Kamień; pochodził z rycerskiego rodu Odrowążów, jego krewnymi byli biskupi Krakowa - Iwo Odrowąż i Jan Prandota; kanonik tego pierwszego, wysłany 1218 wraz z bł. Czesławem do św. Dominika do Rzymu swoich dwóch kanoników: J. i bł.Czesława; J. przyjął habit z rąk założyciela zakonu, a po jego śmierci został wysłany z Czesławem (1222) przez następcę św. Dominika, bł. Jordana z Saksonii, do Polski, by zakładać dominikańskie placówki; biskup Iwo oddał im do dyspozycji kościół parafialny św. Trójcy, przenosząc tamtejszą parafię do Kościoła Mariackiego. Jednocześnie rozpoczęto budowę klasztoru - początkowo drewnianego dormitorium, które 1225 u zniszczył pożar; nie przeszkodziło to jednak w uroczystym przekazaniu całej fundacji już w roku 1227 ( dokument zachował się do dziś); dzięki J. powstało kilka nowych klasztorów, zdecydowano o powołaniu prowincji polskiej, a pierwsza kapituła prowincjonalna zdecydowała o wysłaniu misji do Pragi, Wrocłwia, Kamienia Pomorskiego, Gdańska i Sandomierza; J. uczestniczył w kapitule generalnej w Rzymie, po czym kontynuował swe dzieło na Pomorzu i Rusi (konwenty w Gdańsku, Chełmnie, Elblągu, Toruniu, Rydze, Dorpacie i Królewcu oraz Kijowie, Suzdalu, i Haliczu); 1240 roku wrócił do Krakowa, gdzie zmarł; czczony 17 sierpnia.