Pochodzenia starogermańskiego, od słowa blankus (biały, jasny), lub z romańskiego (Bianka). Łaciński odpowiednik: Kandida, a włoski Bianka. Imię to rzadko występowało w Polsce w średniowieczu, stało się modne dopiero współcześnie. ZDROBNIENIA: Blaneczka. INNE FORMY: Bianka. OBCE FORMY: Blanka, Bianka (ogólnie przyjęta forma), Blanche, Gwen (ang.), Blanche (fr.). Forma męska: Blank.
NAZWISKA:
Blanc, Blank, Blanke, Blankiewicz, Błank.
PATRONKA:
Św. Blanka, córka króla Kastylii Alfonsa IX. Miała znaczny wpływ na syna, króla Francji Ludwika IX. (Wspomnienie 2 grudnia).
BOHATEROWIE SZTUKI:
Blanche z powieści F. Dostojewskiego Gracz (1866). Blanka z dramatu Bramy raju J. Andrzejewskiego (1960).
NA EKRANIE:
Film Bramy raju w reż. A. Wajdy (1967).
AFORYZM:
Stara się solidna Blanka,by w miłości nie mieć manka. Bogusław Chmielarczyk
BLANKA
Wielka księga imion