Pochodzenia greckiego, od słowa damádz (podbijać, zdobywać). Oznacza: ten, który zdobywa serca kobiet lub oswojony, ujarzmiony, łagodny. W Polsce imię to notuje się od początku XIX wieku. ZDROBNIENIA: Damaszek, Damazio. OBCE FORMY: Damas, Damasus (ogólnie przyj. forma), Damase (fr.), Damaso (hiszp., wł.), Damazas (litew.). Forma żeńska: Damazyna.
NAZWISKA:
Dam, Damacz, Damas, Damasek, Damasiak, Damasiewicz, Damasty, Damasz, Damaszkiewicz, Damaszyk, Damaz, Damaziak, Damaziewicz, Damazik, Damazyn, Damaż, Damażych, Domaziak, Domażalski, Domażał, Domizelski, Domizoł.
PATRON:
Św. Damazy I, papież, rządził Kościołem przez 18 lat. Żył w latach ok. 305–384. Przyczynił się do wyjaśnienia i obrony wiary przed zagrożeniami błędnowierstwa. Odnowił katakumby rzymskie. Walczył o urząd biskupa Rzymu z Ursynem, obranym przez mniejszość. Przyczynił się do ogłoszenia chrześcijaństwa religią państwową. Krzewił kult męczenników chrześcijańskich (m.in. św. Piotra), patronował przekładowi Biblii na łacinę (Wulgata św. Hieronima). (Wspomnienie 11 grudnia).
BOHATEROWIE SZTUKI:
Damazy ze Strasznego dworu S. Moniuszki. Damazy Żegota z komedii J. Blizińskiego Szlachcic łysy... (1877). Damazy M. Bałuckiego.
DAMAZY
Wielka księga imion