Pochodzenia staroniemieckiego, od słów lant (ziemia, kraj) i beracht (błyszczący). Oznacza: pochodzący z kraju, który cieszy się wielką sławą lub słynący z posiadania ziemi. W Polsce używane od średniowiecza jako Lambart, Lambert, Lambrecht, Lampert, Lampracht, Lamprecht. ZDROBNIENIA: Bercik, Lambercik. OBCE FORMY: Lambert (ogólnie przyj. forma), Lambrecht, Lampert (niem.), Lamberto (hiszp., wł.). Forma żeńska: Lamberta.
NAZWISKA:
Lambara, Lambarach, Lambasz, Lambek, Lamber, Lamberczak, Labert, Lambertowic, Lambor, Lamborski, Lampach, Lamparski, Lampasz, Lamperski, Lamprecht, Lamprycht, Lembkie, Lembowicz, Lemper, Lemperski, Lemprecht, Lombarewicz, Lombarowicz, Lombor, Lomborski, Lomryk, Lomparski, Lomper, Lomperski, Lumbart, Łompara, Łompierz, Lopart.
PATRON:
Św. Lambert, biskup Maastricht (640–705). Zginął z rąk oprawców nasłanych przez Dodona, co miało być zemstą za rzekome przyczynienie się biskupa do śmierci krewnych tego szlachcica. Na miejscu kaźni wystawiono bazylikę, która stała się miejscem kultu świętego. (Wspomnienie 17 września).Św. Lambert, biskup Vence (1080–1154). Posiadał dar czynienia cudów. (Wspomnienie 26 maja).
ZNANE POSTACIE:
Lamberto Dini, polityk wł. (ur. 1932).
LAMBERT
Wielka księga imion