Pochodzenia greckiego, od słów narkissos (narcyz) lub narkao (zdrętwieć). W mitologii greckiej imię młodzieńca, który, zapatrzony w strumyk, zakochał się we własnym odbiciu i umarł, nie mogąc oderwać się od tego obrazu (stąd narcyzm). W Polsce imię to występuje sporadycznie od XV wieku. ZDROBNIENIA: Narcyzek, Narcyś. OBCE FORMY: Narcissus (łac.), Narcissus (ang.), Narzissus, Narziss (niem.), Narcisse (fr.), Narciso (hiszp.), Narcys, Narkys (wł.), Narkis, Narcis (ros.), Narcis (czes., słowac.), Narcis (połud.-słow.). Forma żeńska: Narcyza.
NAZWISKA:
Narczyk, Narkiewicz, Narkowicz.
ZNANE POSTACIE:
Pierre-Narcissus Gurin, fr. malarz i grafik (13 III 1774–16 VII 1833). Narcisse Diaz de la Pena, hiszp. malarz (20 VIII 1807–18 XI 1876). Narcyz Olizar, poeta pol. (1794–9 VIII 1862). Narcyz Jankowski, rewolucjonista pol. (1830–14 IV 1910). Narcyz Wiatr, działacz polsk. ruchu ludowego (1907–1945).
BOHATEROWIE SZTUKI:
Narcyz, postać z mitu greckiego. Narcyz z poematu Owidiusza Przemiany (I wiek n.e.). Narcyz z Boskiej Komedii Dantego (1307–21). Narcyz i Złotousty, powieść H. Hessego (1930). Dwa poematy pt. Narziss R.M. Rilkego.
W POEZJI:
Lecz kto zuchwale stąpa, górą nosi oczy,Wpadnie w dół lub się w wodzie głębokiej omoczy,Jak Narcyz wzgardził Nimfę, a do źródła kwapił,Z łez własnych trunku zażył i śmierci się napiłElżbieta Drużbacka, „Na pysznego Narcyza...”
AFORYZM:
Wielu krzywd dozna Narcyz na świecie, bo wyśmiewać go będą na podwórku dzieci.
NARCYZ
Wielka księga imion