Pochodzenia starosaksońskiego, od słowa od (majątek). Oznacza: zamożny. ZDROBNIENIA: Oto, Otuś. INNE FORMY: Otto, Odo, Odon, Odilo. Forma żeńska: Oda, Odyla, Ota, Otylia.
PATRON:
Św. Otto z Bambergu, biskup (ok. 1061–1139). Jego umiejętności dyplomatyczne były znane w Europie. Podróżował do Polski. W chrystanizacji Pomorza pomagał mu książę Warcisław. (Wspomnienie 1 lipca).
ZNANE POSTACIE:
Otton I Wielki, władca Świętego Cesarstwa Rzymskiego (23 XI 912–7 V 973). Otton III, cesarz niem., uznał Bolesława Chrobrego godnego korony (6 lub 7 980–23 lub 24 I 1002). Otton z Fryzyngi, niem. historyk i historiozof (ok. 1112–22 IX 1158). Otton z Pilczy, starosta wielkopolski (ur. XIV w.). Karol Otton Kniaziewicz, generał, reprezentant Rządu Narodowego w Paryżu (4 V 1762–9 V 1842). Otton I, król Grecji (1 VI 1815–26 VII 1867). Oton Župančič, słoweński poeta (1878–1949).
BOHATEROWIE SZTUKI:
Otton z powieści poetyckiej G.G. Byrona Lara (1814).
- Otton II, (955-983)
- Otton III, (980-1002)
- Otton I Wielki, (912-973)