(912-973)
król niem. z dynastii saskiej od 936 i cesarz rzym. od 962, uporał się z opozycją wewn. przy pomocy duchowieństwa, następnie zdobył Włochy i stał się opiekunem i faktycznym zwierzchnikiem papieża, zlikwidował zagrożenie ze strony najazdów Węgrów ( bitwa na Lechowym Polu), tłumił powstania Słowian połabskich i dla ich chrystianizacji założył arcybiskupstwo magdeburskie; uzależnił polit. Czechy, Danię i Polskę.
- OTTON, Pochodzenia starosaksońskiego,...
- BRUNO I WIELKI, święty (ok. 924-65)...
- WILIMOWSKI, Ernest Otton (1916–97)...