PANKRACY

Pochodzenia greckiego, od słowa pantokrator (wszechmocny) lub pankration (zapasy). Oznacza: silny, wszechmogący (zwycięzca w zapasach). W Polsce notowane od XIII w. w formach Pangrac, Pankrac, Pankrat. ZDROBNIENIA: Pankrac, Pankracio, Pankracyk. OBCE FORMY: Pancratius (łac.), Pancras (ang.), Pankratius, Pankratz, Kratzius, Kratz (niem.), Pancrace (fr.), Pancracio (hiszp.), Pankrazio (wł.), Pankratij (ros.), Pankrác (czes., słowac.), Pankracije, Pankratije (połud.-słow.).
NAZWISKA:
Pankrac, Pankratz.
PATRON:
Św. Pankracy, jeden z tak zwanych „trzech zimnych ogrodników”. Zginął śmiercią męczeńską w pierwszym okresie chrześcijaństwa. Patron ogrodników, kiedyś — dzieci i rycerstwa. (Wspomnienie 12 maja).
BOHATEROWIE SZTUKI:
Pankracy z dramatu Nie-Boska komedia Z. Krasińskiego (1835).
PRZYSLOWIA:
Gdy w maju dobry Serwacy,dobry w czerwcu Bonifacy.
Przed Pankracy nie ma lata,po Bonifacym mróz odlata.
Przed Pankracym nie ma lata,po Bonifacym mróz ulata.
Pankracy, Serwacy, Bonifacy –źli na ogrody chłopacy.
Gdy przed Pankracym przymrozek nocny się zdarzy,zimno wiosnę zwarzy.
Pankracy, Serwacy, Bonifacy i Zośkato zimni święci.

• Pankracy, jedna z gł. postaci...
• pankracy, od imienia psa, bohatera...
• PANKRACY, (II/III w.)