Pochodzenia łacińskiego, od słowa remigium (wiosło). Oznacza: człowiek wyrabiający wiosła albo wioślarz. Słowo remigium oznacza również skrzydło, wówczas imię to można tłumaczyć jako: sprytny i zdolny do interesów lub do śmiałych czynów (takich jak podniebny lot mitycznego Dedala). Imię nadawane w Polsce od XV wieku. ZDROBNIENIA: Remi, Remigiuszek, Remiś. INNE FORMY: Remian, Remigian, Remisz. OBCE FORMY: Remy (ang.), Rmi, Rmy (fr.), Remeis, Rehm, Remigius (niem.), Remigije, Remo (połud.-słow). Forma żeńska: Remigia.
NAZWISKA:
Remiś, Remisiewicz, Remisz, Remiszewski.
PATRON:
Św. Remigiusz, biskup Reims. Ochrzcił króla Franków Chlodwiga, a tym samym na przełomie V i VI wieku zapoczątkował chrystianizację Francji. (Wspomnienie 1 października).
ZNANE POSTACIE:
Remigiusz Kwiatkowski, pol. poeta i dziennikarz (3 VI 1884–14 X 1961).
- REMIGIUSZ Z REIMS, (ok. 436-ok. 533)
- REMIGIUSZ ISORÉ SJ, kapłan (1852-1900)
- REMIGIUSZ Z REIMS, święty (ok. 436-ok.(...)