Pochodzenia hebrajskiego, od słowa saraph (palić, płomienie). Oznacza osobę o gorącym, płomiennym temperamencie. W Biblii imię to pojawia się jako nazwa pospolita w liczbie mnogiej Serafinowie, będąca określeniem jednego z chorów anielskich. W Polsce notowane jest od XIII wieku, również w formach Serafim, Serefin. ZDROBNIENIA: Serafinek. OBCE FORMY: Seraphinus (łac.), Seraphim (ang.), Seraphin, Seraph, Seraphim (niem.), Sraphin (fr.), Serafin (hiszp.), Serafino (wł.), Serafim (ros.), Serafin (czes., słowac.), Serafim, Serafin (połud.-słow.). Forma żeńska: Serafina.
NAZWISKA:
Cerafin, Ceraficki, Serafim, Serafimowicz, Serafin, Serafinek, Serafiniak, Serafinowicz, Serafinowski, Serafiński, Serafyn, Serapiński, Serefinowicz, Szarafin Szarafinowicz, Szarafiński.
PATRON:
Św. Serafin, zakonnik wł. (1540). Przebywał w prawie wszystkich klasztorach w prowincji Ascola. Budził powszechny szacunek skromnością i poświęceniem. (Wspomnienie 12 października).Św. Serafin, pustelnik. Najpierw był łotrzykiem sycylijskim. Nawrócił się jednak i został mnichem. Zmarł w 1616 roku. (Wspomnienie 29 października).
ZNANE POSTACIE:
Serafinowie według tradycji stali na szczycie anielskiej hierarchii, przed cherubinami i archaniołami. Serafin i Joaquin Alvarez Quintero, dramatopisarze hiszp. (1871–1938).
PRZYSLOWIA:
Idźże, Serafinku, macierzyn kochanku.Idźże, Serafinku, maminsynku.
SERAFIN
Wielka księga imion