Pochodzenia łacińskiego, od słowa servator (wybawca). Ma różne znaczenia: ten, który został zbawiony lub baczny, czujny; również ten, który znajduje się pod opieką innych. W Polsce imię to notowane od XIII wieku. ZDROBNIENIA: Serwuś. INNE FORMY: Serwiusz. OBCE FORMY: Servatus (ang.), Servais (fr.), Servatius, Servaz (niem.), Servacije (połud.-słow.).
NAZWISKA:
Cerwas, Cerwasz, Cyrwasz, Cywo, Serwa, Serwach, Serwacinski, Serwacki, Serwacy, Serwaczak, Serwaczyński, Serwański, Serwarcy, Serwasiński, Serwasz, Serwatowski, Serwatyński, Serwilski, Serwiniowski, Serwiszowski, Serwo, Serwuszok, Szarwas, Szerwacki, Szewczyński.
PATRON:
Św. Serwacy, biskup Tongres (dziś w Belgii). Żył w IV wieku. Drugi z tzw. „zimnych ogrodników”. Uważano go niegdyś za patrona chroniącego przed gorączką i przymrozkami. (Wspomnienie 13 maja).
ZNANE POSTACIE:
Michał Serwacy Wiśniowiecki, hetman wielki litewski (13 V 1680–18 IX 1744).
PRZYSLOWIA:
Gdy w maju dobry Serwacy,dobry w czerwcu Bonifacy.
Przed Serwacjuszemnie trzeba się pewnego lata spodziewać.
Pankracy, Serwacy, Bonifacy –źli na ogrody chłopacy.
Jak si rozsierdzi Serwacy,to wszystko zmrozi i przeinaczy. (związane ze świętem 13 maja)
- SERWACY, święty (IV w.)
- SERWACY, (IV w.)
- WIŚNIOWIECKI, Michał Serwacy, książę...