dział językoznawstwa, nauka o dźwiękowym systemie języka, badająca dźwięki mowy ludzkiej w aspekcie ich funkcji komunikacyjnej. W f. bezpośrednim elementem analizy są fonemy, pełniące funkcję dystynktywną (odróżniającą znaczenia form językowych); Zestaw fonemów, podobnie jak zestaw cech dystynktywnych (dźwięczność, nosowość, spółgłoskowość), jest inny dla każdego języka. Początki fonologicznego, funkcjonalnego ujmowania struktury dźwiękowej języka wiążą się z tworzeniem alfabetu. Początki naukowej f. przyniósł koniec XIX w. (w Polsce J. Baudouin de Courtenay, M. Kruszewski); założenia teoretyczne tzw. praskiej szkoły fonologicznej sformułował N.S. Trubieckoj w pracy Grundzüge der Phonologie; zostały one rozwinięte i przeniesione do nauki amer. przez R. Jakobsona; współcześnie teorię f. rozwijają czescy, rosyjscy, francuscy i amerykańscy lingwiści; wiąże się ona z metodologiami strukturalizmu, teorią informacji, semiotyką, socjo- i psycholingwistyką.
- fonologia, (gr. phon = głos,...
- norma językowa, zasób środków jęz.:...
- MILEWSKI, Tadeusz (1906-66)