największy na świecie obiekt kultu buddyjskiego wzniesiony VIII-IX w. na Jawie k. Yogyakerta (Indonezja); wybudowana na wzgórzu świątynia w kształcie piramidy schodkowej, z 8 poziomami, zwieńczona stupą; na niższych tarasach rzędy mniejszych stup o formie dzwonu, wewnątrz których umieszczono posagi medytującego Buddy; całe założenie widziane z lotu ptaka przypomina olbrzymią, trójwymiarową mandalę; bogata dekoracja rzeźbiarska w stylu sztuki indyjskiej (ponad 5000 posagów siedzącego Buddy oraz 1500 płaszczyzn ściennych wypełnionych płaskorzeźbami przedstawiającymi sceny z życia codziennego, tańce, sztuki walk, małpy); świątynię po 200 latach porzucono; zarosłą dżunglą odkryto z pocz. XIX w., od 1907 prace restauratorskie; obiekt wpisany na listę UNESCO.