(zool.)
pajęczaki z rzędu roztoczy traktowane jako nadrodzina Ixodoidea lub podrząd Ixodides/Ixodes; kilkaset gat.; są pasożytami zewn., gł. kręgowców; dł. od 1 do 4 mm, po najedzeniu się kilkakrotnie powiększają objętość; narząd gębowy ryjkowaty, przystosowany do ssania krwi i wyposażony w liczne (zagięte do tyłu) ząbki, utrzymujące k. w skórze żywiciela; k. z rodziny Ixodidae (obejmującej większość gat. k.) wysysają krew 3 razy w ciągu życia: w stadium larwy, nimfy i jako postać dorosła; są w stanie przetrwać bez pożywienia do 2 lat; zamieszkują gł. tropiki i subtropiki, w krajach o klimacie umiarkowanym - gł. ściółkę leśną, atakują zwierzęta na łące, w lesie, na stepie; w Polsce pospolity k. psi (k. pastwiskowy, Ixodes ricinus) - dł. samicy 3-4 mm, samca - 1,5-2,5 mm; toksyny zawarte w ślinie k. obniżają kondycję żywiciela; k. przenoszą też szereg chorób (dur plamisty, wirusowe zapalenie opon mózgowych, zapalenie mózgu, bolerioza, tularemia, erlichioza, pierwotniak z gat. Babesia).
BORELIOZA Z LYME, OBRZEŻKI, PIROPLAZMOZY, EKTOPASOŻYTY, PIROPLAZMY