foka obrączkowana (Pusa hispida)
gatunek foki z rzędu płetwonogich; żyje w ekstremalnych warunkach wód M. Arktycznego, płn. części Atlantyku i Pacyfiku; ponadto ok. 5 tys. osobników tego gat. zasiedla słodkowodne jeziora Ładoga i Saimaa; żyją pojedynczo, z reguły w rejonach przybrzeżnych, spotykane są także na lodzie, dryfujących krach, niekiedy na otwartym morzu; jedna z najmniejszych fok: dł. ciała 1,1-1,6 m, waga do 90 kg; samice znacznie mniejsze i lżejsze od samców; sierść na grzbiecie zwykle szarobrązowa, boki i brzuch jaśniejsze, całe ciało pokrywają żółtawobiałe plamy w kształcie obrączek; polują na ryby, skorupiaki i mięczaki, w czasie nurkowania, często na gł. do 300 m, tętno obniża się z 150 do 10 uderzeń na minutę; przetrwanie trudnego okresu zimy polarnej możliwe dzięki izolującej i energetycznej warstwie grubego tłuszczu podskórnego, stanowiącego często połowę masy ciała; żyje do 20 lat; ważne zwierzę łowne, dostarczające skóry i futra; przy brzegach polskich pojawia się wyjątkowo, objęta ochroną gatunkową.