bania (Cucurbita)
rodzaj jednorocznych (rzadziej wieloletnich) roślin zielnych z rodziny dyniowatych; ok. 20 gat.; pochodzi z tropikalnych i subtropikalnych rejonów Ameryki Płd., uprawiana dla jadalnych owoców i nasion w Europie, Azji i obu Amerykach; większość gat. jednopienna; łodyga płożąca się, z rozgałęzionymi wąsami czepnymi; liście duże, szorstkie, klapowane; kwiaty duże, rozdzielnopłciowe; owocem duża, zielona, żółta lub pomarańczowa nibyjagoda; wydrążone owoce dawniej służyły jako naczynia na wodę, zw. tykwami; najczęściej hodowane: D. ZWYCZAJNA (C. pepo) - łodyga płożąca lub wspinająca się, dł. do 10 m; kwiaty żółte, owoce kuliste, olbrzymie, waga do 50 kg; posiada liczne odmiany, np. d. oleista (nasiona zawierają do 50% tłuszczu), kabaczek (o wydłużonych owocach), cukinia; w Polsce pospolita; D. OLBRZYMIA (C. maxima) - znana w Peru już w neolicie; pędy dł. do 10 m; wytwarza największe owoce świata (waga do 50 kg) o twardej łupinie i zawierającym do 8% cukrów miąższu; używana gł. na przetwory, także pastewna; nasiona liczne, białe lub żółtawe; u nas czasami uprawiana; D. PIŻMOWA (C. moschata) - dł. łodygi do 5 m; owoc jadalny, podłużny, podobny do melona, czerwonożółty lub ciemnobrązowy, często ze smugami lub plamkami; miąższ prawie bezwłóknisty, lekko pachnący piżmem; często uprawiana w ogrodach, w Polsce rzadka.
- dynia, 1. „głowa”: z dyni...
- dynia, owoc.
- DYNIA SZPARAGOWA,