(Hyacintus orientalis)
cebulowa bylina ozdobna z rodziny liliowatych; sprowadzony z Turcji do Wiednia w końcu XVI w., od tego czasu uprawiany w Europie, gł. w Holandii; kwiaty silnie pachnące, różnej barwy, zebrane w grono na szczycie bezlistnego pędu kwiatowego; liście długie i wąskie, wyrastają z piętki cebuli; liczne odmiany, m.in. pełnokwiatowe; uprawiany w szklarniach i stamtąd przenoszony do doniczek; kwitnie wtedy zimą (w warunkach ogrodowych - wiosną); cebule wykopuje się w lecie, sadzi jesienią.
- hiacynt, miła woń hiacynta,...