rzewień (Rheum)
roślina z rodziny rdestowatych; ok. 20 gat.; pochodzi ze strefy umiarkowanej Azji; warzywo stosowane w kuchni już w starożytności przez Chińczyków ("wielki żółty korzeń"), w Europie od XVIII w. (wprowadzony przez Anglików); kompoty z łodyg sprzyjają przemianie materii, mają działanie łagodnie przeczyszczające, lecz zawierają wiele kwasu szczawiowego, który może odkładać się jako kamienie nerkowe i wiązać wapń, co odbija się na kośćcu i uzębieniu; liczne gat. uprawiane jako rośliny lecznicze, jadalne i ozdobne; R. DŁONIASTY (Rh. palmatum) - bylina do 2 m wys., o grubym kłączu (zw. karpą); liście sercowate, szorstko owłosione; kwiatostan w postaci wiechy; kwiaty zielonkawe; owocem - orzeszek; lecznicza (korzeń ma działanie przeczyszczające); R. KĘDZIERZAWY (Rh. rhabarbarum) - w Europie uprawiany już w XVIII w.; podobny do r. dłoniastego; z ogonków liściowych przyrządza się kompoty, kisiele, dżemy, marmolady, wino; tworzy liczne odmiany i krzyżówki; R. LEKARSKI (Rh. officinale) - łodyga wys. do 3 m; korzeń i kłącza zawierają podobnie jak r. dłoniasty pochodne antrachionu, o właściwościach leczniczych, lecz o słabszym działaniu; R. OGRODOWY, zw. syberyjskim lub zwyczajnym (Rh. rhaponticum) - rośnie dziko na płd. Syberii, pospolicie uprawiany w Europie Środk.; liście okrągławo - jajowate; wykorzystywany podobnie jak r. kędzierzawy.