(Pinus)
drzewo lub krzew z rodziny sosnowatych; ok. 80 gat.; występuje gł. w umiarkowanej strefie półkuli płn.; pień wys. do 60 m; korona w kształcie szerokiego stożka; igły opadają co kilka lat (3-8); kwiaty męskie, zw. baziami, kwiaty żeńskie - szyszkami; m.in. s. górska, kosodrzewina (P. mugo) - rośnie przy górnej granicy lasu w górach Europy środk. i płd.; występuje w postaci prostych drzew lub płożących się krzewów; igły osadzone parami; kwitnie w czerwcu; kwiaty męskie jasnoczerwone, żeńskie - brunatne; światłolubna, wymaga wilgotnych gleb; chroni przed erozją i lawinami; s. czarna (P. nigra) - pochodzi z rejonów śródziemnomorskich; igły ciemnozielone, długie; kora prawie czarna; ma niskie wymagania glebowe, stosunkowo odporna na zanieczyszczenie powietrza; sadzona na glebach niskourodzajnych, piaszczystych; utrwala wydmy; s. limba, limba europejska (P. cembra) - pień wys. do 25 m; często występuje w sąsiedztwie modrzewia, kosodrzewiny i świerka; igły w pęczkach po 5; szyszki jajowate, dojrzewając z fioletowych stają się czerwonobrązowe i błyszczące; odznacza się przyjemnym zapachem; chroni przed lawinami; sadzona również dla ozdoby; s. wejmutka (P. strobus) - występuje gł. w Ameryce Płn.; igły długie, zebrane w pęczkach; szyszki wydłużone, bananowate; do 20 cm dł.; drewno używane do produkcji pianin; s. pinia (p. pinea) - występuje gł. w rejonie śródziemnomorskim; korona parasolowata; szyszki brązowe, kuliste, nasiona jadalne; s. zwyczajna (P. silvestris) - wys. do 50 m; pień prosty; u dołu kora spękana, gruba; igły wyrastają po dwie z pędu; szyszki brunatne; nasiona ze skrzydełkiem; żyje do 120 lat; w Polsce pospolita na nizinach; rzadko spotykana w górach; także s. błotna, s. Banksa, s. nadmorska, s. smołowa.
KALABRYJSKI PÓŁWYSEP, WIEK RĘBNOŚCI, PINUS, SPAŁA ŻYWICZARSKA, SKRĘTAK SOSNY, KRÓTKOPĘD, POLSKA. WARUNKI NATURALNE. SZATA ROŚLINNA, EVERGLADES, JEMIOŁA, POLIEMBRIONIA
- sosna, ściąć obumarłą sosnę,...
- sosna, „wysoka osoba”
- SOSNA GÓRSKA, .