(Rumex)
rodzaj roślin zielnych i półkrzewów z rodziny rdestowatych; ok. 150 gat. (w Polsce ok. 20); rośnie gł. na półkuli płn., w klimacie umiarkowanym; zawiera kwas szczawiowy, związki żelaza i białko; m.in. sz. alpejski (R. alpinus) - w górach Europy i Azji Mniejszej; łodyga gruba, wys. do 2 m; liście brzegiem faliste, kształtu sercowatego; kwiaty zielonawo-czerwonawe; owocem - orzeszek; chwast łąk i pastwisk górskich; wykorzystywany jako roślina pastewna i lecznicza; sz. kędzierzawy zw. kobylim (R. crispus) - pospolity na podmokłych łąkach, polach zbożowych; wys. do 1,5 m; posiada właściwości lecznicze; sz. tarczolistny (R. scutatus) - roślina sinozielonkawa, o łodydze drewniejącej u nasady; jadalny (tzw. szpinak rzymski lub francuski), niekiedy uprawiany; sz. zwyczajny (R. acetosa) - odznacza się charakterystycznym kwaśnym smakiem; wys. do 1 m; liście lancetowate; kwiaty zielonawo-czerwonawe, zebrane w luźny kwiatostan; roślina jadalna, sporządzana w postaci kwaskowej zupy, używana także jako przyprawa.
- szczaw, nazbierać szczawiu na...
- szczaw, 1. „osoba dorosła”:...
- idź na szczaw liście pompować, ‘odejdź, odczep się...