(Nicotiana)
rodzaj roślin z rodziny psiankowatych; ok. 100 gat.; rośnie gł. w klimacie tropikalnym na kontynencie amerykańskim; liczne gat. uprawiane jako rośliny użytkowe lub ozdobne; m.in. t. bakun zw. machorką (N. rustica) - roślina roczna, wys. do 1 m; łodyga tuż nad ziemią rozgałęziona; liście jajowate; kwiaty zielono-żółte; owocem - torebka; pochodzi prawdopodobnie z Ameryki Płd.; t. szlachetny (N. tabacum) - wys. od. 0,5-3 m; z Ameryki Płd. do Europy sprowadzony w XVI w. przez Jana Nicot, posła francuskiego w Lizbonie; łodyga prosta lub słabo rozgałęziona; liście podłużne, lancetowate; kwiaty duże, pachnące, zebrane w podbaldachy, różowawe; w stanie dzikim nie znany; liście po przefermentowaniu, suszeniu i specjalnym doprawieniu używane do palenia w fajkach, papierosach, cygarach, sproszkowane do wdychania jako tabaka; z nasion otrzymuje się olej; uprawiany pospolicie w krajach tropikalnych, subtropikalnych i strefie umiarkowanej, także w Polsce; największe uprawy w Chinach, USA, Indiach i Brazylii.
NICOT, LAMPANG, PAPIEROSY, HAWANA, ESPÍRITO SANTO, EGER, EGIPT, ANABAZYNA, OGBOMOSHO, EPIR